Nowa klasyfikacja eologlyptolitów
DOI:
https://doi.org/10.26485/BP/1969/19/7Słowa kluczowe:
kamienie rzeźbione przez wiatr, procesy eoliczne, Dylik, wietrograniakAbstrakt
Artykuł wprowadza nowy system klasyfikacji eologlyptolitów, terminu stworzonego przez J. Dylika do opisywania fragmentów skalnych rzeźbionych przez wiatr. Autor proponuje ten nowy system, ponieważ starszy termin „wiatrograniak” (vetrogrannik) nie obejmuje wszystkich odmian eologlyptolitów, zwłaszcza tych, które nie posiadają wyraźnych faset ani krawędzi. Artykuł definiuje trzy główne typy eologlyptolitów: wypolerowane i polakierowane powierzchnie, miniaturowe wgłębienia lub struktury o kształcie plastra miodu, oraz kamienie fasetowane. Autor szczegółowo opisuje procesy ich powstawania, przypisując ich kształty erozyjnej działalności niesionych przez wiatr cząstek mineralnych w środowiskach suchych, półsuchych i peryglacjalnych plejstocenu. Artykuł podkreśla również obecność powłoki „pustynnego lakieru” na wielu z tych fragmentów skalnych, która może maskować ich pierwotny kolor i wygląd.
Bibliografia
Dylik, J., 1952 - Głazy rzeźbione przez wiatr i utwory podobne do lessu w środkowej Polsce. Biul. Państw. Inst. Geol., 66; Warsaw.
Karlov, N. N., 1951 -O nomenklature i klassifikacii vetrogrannikov (On nomenclature and classification of wind-worn stones). Problemy Fiz. Geogr., t. 16; Moscow.
King, L. C., 1936 - Wind faceted stones from Marlbourg, New Zealand. Jour. Geol., vol. 14.
